ارزیابی اثر سوپرجاذب و خاکپوش در کشت دیم ارقام شاهرود 10، 12 بر پایه ی بادام تلخ و پایه ی gf677 در اراضی شیبدار استان البرز و ارزیابی اثر تنش خشکی درون شیشه ای در سه پایه ی بادام

ایران یک کشور نیمه خشک است و با میانگین بارندگی 247 میلی متر شرایط اقلیمی خاصی دارد. با توجه به برنامه های توسعه باغات دیم کشور و به دلیل کمبود منابع آبی لازم است که در انتخاب گونه ها و روش های متداول در احداث باغات جدید بازنگری صورت گیرد. بر این اساس و به جهت استفاده ارزیابی روش جدید تلفیق سامانه های آبگیر و کاربرد پلیمر سوپرجاذب و سایر افزودنی ها مانند خاکپوش مواد آلی، این پژوهش بر روی نهال های بادام ارقام 10و 12 شاهرود بر پایه ی بادام تلخ و پایه ی gf677 کاشته شده به روش دیم در سال های 90- 92 در اراضی شیبدار طالقان استان البرز مورد بررسی قرار گرفت. طرح آزمایشی به کار رفته فاکتوریل بر پایه بلوک کامل تصادفی اجرا گردید. فواصل کاشت نهال 6×6 متر و تعداد نهال مورد آزمایش 72 عدد در نظر گرفته شد. فاکتورهای آزمایشی به شرح زیر می باشند: رقم شاهرود 10 روی پایه ی بادام تلخ، رقم شاهرود 12 روی پایه ی بادام تلخ و پایه ی gf677 دو سطح مختلف سوپر جاذب (150 و 200 گرم سوپرجاذب مرطوب). وجود و عدم وجود خاکپوش (مواد آلی و کاه و کلش). گودال ها با ابعاد 1×1×5/1 حفر شده، درون گودال ها در زمان کاشت با تیمار سوپرجاذب، به ترتیب مقدارهای 150 و 200 گرم به ازای هر درخت به صورت مرطوب و کاربرد سطحی مواد آلی تیمار شدند. نتایج حاکی آن است که بین ارقام و کاربرد افزودنی ها (سوپرجاذب و مواد آلی بصورت خاکپوش) از لحاظ ویژگی های مورفولوژیکی و فیزیولوژیکی تفاوت های معنی دار مشاهده شد و تیمار کاربرد 200 گرم سوپرجاذب مرطوب به همراه خاکپوش برای نگهداشت آب خاک بر سایر تیمارها برتری نشان داد هرچند در برخی صفات، تفاوتی میان این تیمار با تیمار کاربرد 150 گرم سوپرجاذب مرطوب به همراه خاکپوش و تیمار 200 گرم سوپرجاذب به تنهایی مشاهده نشد. در میان ارقام نیز پایه ی gf677 دارای ویژگی های رویشی برتر در شرایط کسر آبیاری معرفی گردید.